SZALIKOWCY

Główne przejawy działalności subkultury szalikowców to naruszenia porządku, do których dochodzi nie tylko podczas meczów piłki nożnej, ale również przed i po spotkaniach, oraz na trasach dojazdowych do stadionów. Do chuligańskich ekscesów dochodzi najczęściej na i w pobliżu obiektów sportowych, ulicach miast, w obrębie dworców kolejowych. Można wyróżnić trzy najczęściej występujące formy negatywnych zachowań agresywnych kibiców. Są to: awantury połączone z bójkami, rzucanie niebezpiecznych przedmiotów oraz tzw. pociągi grozy. Chóralne śpiewy i wulgarne okrzyki można zakwalifikować jako wykroczenie, stanowią one jednak, przede wszystkim, naruszenie zasad fair play. Większość grup szalikowców ma ustalony repertuar kilku lub kilkunastu najczęściej wykonywanych piosenek. Zjawisko chuligaństwa na stadionach piłkarskich w Polsce ma swoje początki w połowie lat 70. Największy rozwój subkultury piłkarskich fanów przypada na lata 90. Zdecydowana większość grup szalikowców odnosi się do siebie wrogo i zwalcza się wzajemnie.
Ruch szalikowców nie opiera się na jakiejś ogólnej ideologii. Pole, na którym zostaje uwidoczniona ich zasadnicza aktywność, to walka z kibicami innych drużyn piłkarskich. Efektem przyjęcia takiego założenia jest to, że w ich grupie nie występuje jakikolwiek cenzus wieku, wykształcenia, poglądów, statusu materialnego itd. Zewnętrzną oznaką przynależności grupowo-klubowej są różnorodne gadżety (czapki, szaliki, flagi) w barwach danego zespołu piłkarskiegoCi pierwsi, zafascynowani sportową rywalizacją, zdecydowanie różnią się od tych drugich, często hermetycznie zamkniętych w swoim gronie i rządzących się subiektywnymi zasadami. Każdy kraj ma swoich niezdyscyplinowanych kibiców, których zasadnicza działalność opiera się na łamaniu obowiązujących reguł. Nie inaczej jest również w Polsce, gdzie trend taki uwidocznił się około ćwierć wieku temu, chociaż niektórzy początki tego zjawiska datują już na lata 70. XX wieku. Pomimo tego, pojawiającego się czasami, dysonansu wszyscy są zgodni co do tego, że zdecydowany rozwój subkultury szalikowców w Polsce przypada na lata 90.